شقایق گفت با خنده ؛ نه تب دارم ، نه بیمارم
اگر سرخم چنان آتش ، حدیث دیگری دارم 
گلی بودم به صحرایی ، نه با این رنگ و زیبایی 
نبودم آن زمان هرگز ، نشان عشق و شیدایی 

بــــــهانه گـــــــیر
زبــــــــــان نفهم
دلـــــــــــم را مـیگویـــــــــم 

آخــــــــر تــــورا از کـــــــجا برایش بـــــــــیاورم

کاش هرگز ندیده بودمت
لعنت بر چشمی که بی موقع باز شود !

تلخی روزگار اینه که خیلی چیزا رو میشه خواست
ولی نمیشه داشت

 به سلامتی کسی که اگه همه باشن و اون نباشه انگاری هیچکس نیست...